Voor de zomer interviewde ik voor Vox de psycholinguïst en enorm inspirerende wetenschapper Anne Cutler. Zij verruilde vijf jaar geleden Nijmegen voor haar thuisland Australië, maar is hier iedere zomer nog een aantal maanden te vinden. Zelden heb ik iemand zo bevlogen over taal horen praten, 'blegh' horen roepen als het om aannames over vrouwen in de wetenschap gaat, en zo anekdotisch te werk horen gaan zonder inhoud te verliezen. Hier een fragment:

 

Haar liefde voor taal is ten dele genetisch, zegt Cutler. ‘Er zijn bevindingen in de literatuur die aantonen dat dat kan. Mensen die goed kunnen horen, kunnen goed klanken onderscheiden in een vreemde taal. Dat zou het kunnen zijn.’ Haar grootvader werkte in de radiotechniek en zijn zus, Cutlers oudtante, was pianist. ‘Ze was de eerste Australische vrouw die afstudeerde aan de Royal Acadamy of Music in Londen. Daar ben ik trots op. Zowel zij als mijn opa hadden een heel goed gehoor. Toen mijn oudtante 92 was, zei ze nog regelmatig “je hoeft niet zo te schreeuwen”.’ Cutlers liefde voor spraak is haar versie van hun muzikale- en radiovaardigheden, zegt ze.

 

Voor het hele interview klik je hier, voor de Engelse versie hier.