Voor Buitenkunst, een organisatie die projecten organiseert op het gebied van dans, theater, muziek, literatuur, beeldende kunst, fotografie & video schreef ik een column over de man die mij ooit tatoeëerde. Hier de eerste alinea:

 

Gisternacht kwam ik op mijn fiets bijna in aanrijding met de jongen die een tatoeage onder mijn linkersleutelbeen heeft gezet. Hij zag er niet goed uit, maar dat deed hij toen hij vanuit de kelder van mijn vorige atelier een tattooshop runde ook al niet. Het was in een voormalige autogarage. Nachtenlang zat hij te tekenen. Hij ontwierp tattoos die hij daarna met de marketingstrategie ‘wanhoop’ aan de man probeerde te brengen. Nu fietste hij aan de verkeerde kant van de weg, met een groene muts op zijn hoofd ook al was het ’s nachts nog 15 graden, met een lege blik in zijn ogen. Ik realiseerde me maar weer eens dat ik ooit veel jonger was dan ik nu ben.

 

Voor de hele column, klik hier.